Interview Ik mis je EO
Interview in ‘Ik mis je’ EO. Afscheidsfotograaf maakt dood zichtbaar.
‘Ik wist dat hij ziek was. Al járen. Maar dat hij er dood aan zou gaan, dat was me nooit verteld. Ik kwam nooit in het ziekenhuis, ik weet niet waarom ik die avond ging. Ik begreep wel dat het erg was. Mijn moeder huilde, mijn oom was er ook bij. Ze zeiden dat ik beter naar huis kon gaan. Toen ik net thuis was, belde mijn moeder om te zeggen dat hij was overleden.’
Gerda is dankbaar voor haar beroep, al staan de tranen in haar ogen als ze aan bepaalde opdrachten terug denkt. De begrafenis van een moeder die drie volwassen kinderen achterlaat, raakt haar. ‘Een van de kinderen, de oudste dochter, had haar moeder vijftien jaar niet gezien. Vlak voor het overlijden zijn ze herenigd, precies als in het bijbelverhaal van de verloren zoon.’
Op verzoek van die dochter heeft ze de begrafenis vastgelegd. ‘Alle plaatjes samen roepen een verhaal op dat je achteraf kunt delen met anderen.’ Zo maakt ze voor anderen zichtbaar wat zij zelf een half leven gemist heeft.
Lees in dit interview met het NRC meer over hoe en waarom Gerda fotograaf is geworden.
Fotograferen deed Gerda Wesselius (65) altijd al graag, maar sinds een aantal jaar is ze professioneel afscheidsfotograaf. ‘Ik kan geen argument bedenken waarom een trouwdag wél en een uitvaart niet vastgelegd mag worden.’ Toch snapt Gerda waar die gedachte vandaan komt dat het niet zou mogen. ‘Over de dood spreek je niet, en je laat hem zeker niet zien. Dat is not done.’
Gerda spreekt uit eigen ervaring. Ze denkt terug aan die ene avond dat ze als 17-jarige vrouw bij het bed van haar vader zat, in het Bonifatius-hospitaal in Leeuwarden.
